Gili Air
Goedemorgen allemaal,
Op het moment van schrijven zitten wij terug op de boot naar Bali. We hebben een week op Gili Air vertoeft en willen in een lekker kamertje op Bali onze laatste dagen beleven. Dichtbij het vliegveld, hebben we gekozen voor Canggu. Hét surfersoord van Bali, surfen is hier het enige dat we nog heel graag zouden willen proberen. We laten de parelwitte stranden en de kraakheldere zee daarom, voor nu, achter ons.
Op zondag 28 augustus komen wij, na een loodzware beklimming van de Rinjani, aan op Gili Air. Zondagavond doen we niets meer dan uitrusten en eten aan het strand, heerlijk. We zijn even daarvoor ingecheckt in de Aloë Vera Bungalows, hoge score op Booking.com, maar wij zijn niet overtuigd. We besluiten al snel dat we voor de overige nachten iets anders gaan zoeken.
We zitten aan de rustige noordkant van het eiland en huren daarom de volgende dag een fiets om het eiland te verkennen. Eigenlijk zijn we daar met een uurtje al klaar mee, aangezien het eiland super klein is. De noordkant is echter zo rustig, dat we ook voor wat meer reuring richting het zuiden van het eiland willen. Niets mis met een rustig stekje, maar dit is zo rustig, dat wij er onrustig van worden ;). Deze dag staat ook helemaal in het teken van rustig aan doen, lekker eten en heerlijk op het strand liggen en langs het water lopen. Als we langs een paar hutjes op het strand lopen zegt Davey ineens:"Dit wilde ik, ja dit wilde ik echt". We lopen naar de eigenaar en de hutjes zitten op dat moment vol. "But tomorrow one will be free", zegt hij. Het had zo moeten zijn, we boeken gelijk, dit zal ons kamertje zijn voor de rest van onze tijd hier. Heel basic, met gedeelde douche en toilet, maar wat een uitzicht! Aan het kabbelende water moeten we de eerste nacht even wennen, maar de nachten daarna lijkt het ons in slaap te wiegen.
Op dinsdag worden we voor het eerst weer wat actiever, Davey heeft nog nooit gesnorkeld en ik ooit op een blauwe maandag. We voelen ons als een vis in het water en zijn uren zoet. We kijken YouTube filmpjes en proberen zoveel mogelijk skills onder de knie te krijgen. Na de spullen ingeleverd te hebben boeken we gelijk een snorkeltrip voor de volgende dag.
Om kwart over 9 lopen we de volgende dag naar de boot om te gaan snorkelen..."Hey!", klinkt het opeens van de zijkant. Het zijn Lars en Bo waarmee we de Rinjani hebben beklommen. Na twee nachten op Gili Trawagan zijn zij ook naar Gili Air gekomen en zitten zij in precies hetzelfde snorkelbootje als ons. Wat een toeval!
Voordat we bij het eerste snorkelpunt komen, raken we aan de praat met Wytze en Mandy. Wytze is ook als een vis in het water, samen zien we de mooiste dingen onder water. De eerste stop zat vol met kleine kwalletjes, dus op naar de volgende! De volgende stop komen we al snel een schildpad op het spoor. Wat volgt is adembenemend. Ruim een kwartier lang zwemmen we naast de schildpad, duiken we met hem mee en aanschouwen dit wonder dat alle vele duizenden jaren langer op deze wereld rondloopt en zwemt als wij mensen. We zijn gelijk helemaal verslaafd aan snorkelen en vragen ons af of we klaar zijn voor een volgende stap..
We stappen de boot af en wisselen nummers uit met Wytze en Mandy, aangezien het zo goed klikt. Omdat het hun laatste nacht op Gili is, besluiten we samen een hapje te gaan eten bij Mowies, waarvan Wytze de eigenaar via via kent. Lars en Bo kunnen helaas niet mee omdat zij een Indonesische kookcursus gaan volgen die avond. Voordat we naar Mowies gaan laten we ons twee uur lang verwennen in de fijnste spa tot nu toe: full body massage, body scrub en facial. Al gauw krijg ik er niet veel meer van mee, tijdens de massage val ik in slaap met m'n hoofd in de massagetafel en tijdens de gezichtsbehandeling lig ik volgens Davey even te snurken :)! Met andere woorden, het is heerlijk. We zij echt helemaal aan het bijkomen en aan het genieten op dit eiland.
Bij Mowies aangekomen, treffen we alleen Wytze. Mandy is in de middag door een rotte plank op de boot gezakt en voelde zich al niet lekker. Zij blijft daarom op de kamer. Wat volgt is een heerlijk maaltijd en een gezellige avond. Wytze is verrassend openhartig en we hebben mooie diepgaande gesprekken over het leven. Hij wil niet te laat terug naar Mandy en daarom besluiten we na een goede cocktail lekker ons mandje op te zoeken.
De volgende ochtend liggen we lekker in de hangmat te chillen als ineens Wytze en Mandy voor onze neuzen staan. Ze wilden nog even snel afscheid nemen en ze hebben besloten om snel een weekendje naar Hoorn te komen en nodigen ons uit om bij hun langs te komen in Scheveningen, gaan we zeker doen! We nemen afscheid met een goede omhelzing en drie zoenen voor de dames.
De volgende dag chillen we de hele dag samen met Lars en Bo. De klik wordt steeds beter, de hele dag genieten we van het eten en drinken en van de zon en het strand. Zij gaan morgen alweer met het vliegtuig naar huis. We sluiten af met een goede shisha en wat drankjes en nemen dan afscheid van elkaar. We beloven dat we de gezamenlijke foto's gaan uitwisselen en wensen ze een goede reis. Toevallig hebben onze levens zich gekruist en zijn die toch voor altijd een beetje met elkaar verbonden, wat een mooie wending op onze reis!
Het is inmiddels vrijdag en onze laatste volle dag op Gili Air is aangebroken. We gaan het echt doen, we moeten wel, we hebben gisteren namelijk al geboekt! We gaan vandaag duiken! Na het oefenen in het zwembad en wat theorie is het om 2 uur tijd om de zee op te gaan en onze allereerste l open water duik te gaan doen. Davey heeft wat problemen met haar oren, maar opgeven staat niet in haar woordenboek. Ze vindt het superspannend, maar toch dalen we langzaam naar beneden af. Met de oren gaat het tot dan toe goed. Rond de 5 meter diepte krijgen we allebei wat problemen met onze oren en na een half uur onder water gaan we weer omhoog. Wat een indrukken, wat gaaf en wat leuk om te doen! Het ging nog niet zoals gehoopt, maar dit was een goede kennismaking met het duiken. Het is inmiddels bijna half 5 en we zijn toch wel redelijk gesloopt van de lange dag. We besluiten nog even wat winkeltjes te bezoeken en daarna snel te douchen en lekker van de laatste avond op Air te genieten. We gaan eten bij Scallywags en doen ons te goed aan wat heerlijke cocktails! Enigszins aangeschoten, vallen we heerlijk rozig in een diepe, lange slaap..
De laatste dagen van onze reis gaan in en daar gaan we nog even heerlijk van genieten. We houden jullie ook van de laatste dagen op de hoogte en kijken ernaar uit om jullie snel weer te zien!
Liefs,
Davey en Nick
Te gek, maar een gekkenhuis!
Selamat Jalang! Welkom bij ons meest uitdagende avontuur tot nu toe, de beklimming van de Rinjani vulkaan op Lombok. Leuk, gezellig, doen we even tussendoor..Dachten we..
Rond 10 uur in de ochtend zetten we vanuit de haven van Padangbai koers richting Lombok. Daar aangekomen wacht Syam van het trekkingsbureau, waar wij hebben geboekt, ons al op. "Davey, right?", "Yes!". Hij geeft aan dat we nog even moeten wachten op een ander Nederlands stel dat vanaf Nusa Lembongan moet komen. Even wachten? Twee uur lang zitten wachten in de verstikkende hitte, komen zij eindelijk aan en gaan we richting de Rinjani Basecamp. Hier zullen we overnachten en eten alvorens we aan de beklimming van de Rinjani zullen beginnen. Inmiddels hebben we kennis gemaakt met het Limburgse stel Lars en Bo, waar we na veel wikken en wegen (wij wilden namelijk vIer dagen en drie nachten, maar dan zouden we niet samen kunnen en zouden we slechts net z'n tweeën, een gids en dragers omhoog gaan) besloten om ook voor de tocht van drie dagen en twee nachten te gaan. Het leek ons leuk om elkaar te leren kennen en dit samen te gaan doen. We hebben gezellig samen gegeten en een biertje gedaan en zijn toen afgetaaid.
De volgende ochtend zaten we om 7 uur aan het ontbijt en gingen we rond half 8 met de pick-up-truck naar de voet van de berg. Na wat formaliteiten begonnen we aan de klim, het programma zou er als volgt uit zien:
Dag 1: Klimmen tot aan het basiskamp
Dag 2: Klim naar de top
Dag 3: afdaling naar het eindpunt
We dachten werkelijk dat de klim pittig, maar goed te doen zou zijn. Maar jongens, wat ons te wachten stond overtrof onze ergste nachtmerries. Allereerst heel veel respect voor de dragers, die op slippers twee manden van 20 kilo per stuk aan een bamboestok omhoog dragen. 2 keer per week drie dagen..En wij maar klagen.
Dag 1 begint met een stukje door het bos, we zullen langs 4 posten moeten alvorens we het basiskamp zullen bereiken. Als je nooit klimt is het sowieso wennen, maar Syam zegt jullie zijn jong dus het moet gewoon lukken. Er wordt ook niet gevraagd of je wel de juiste uitrusting bij je hebt. Gewoon hup, beginnen aan die berg. Het is vrijwel de enige bron van inkomsten in die hoek, dus zijn ze niet helemaal eerlijk over wat je te wachten staat. Nou goed..eenmaal het bos uit een geleidelijk stuk omhoog dat je tot aan post 2 brengt. Daarna wordt het pittig met rotsen, takken, venijnige opstapjes en allerlei onverwachte stappen die je moet zetten. Je zit er goed doorheen als je bij post 4 bent en je gids tegen je zegt:"Nog twee heuveltjes, dan zijn we er". Twee heuveltjes? Of bedoel je mini-bergjes die liggen voor de poorten van de hel? Je begint net te wennen aan het klimmen en dan moet je dus echt twee ziek steile stukken omhoog. Het is echt stapje voor stapje tussen bomen en rotsen door klauteren en losliggend grind maakt het geheel er niet eenvoudiger op. We blijven goed bij elkaar, maar vinden het echt niet verantwoord dat ze ons deze berg op hebben laten gaan zonder een gedegen voorbereiding. "This is our first time", zeiden we een dag eerder nog lachend. Geen probleem volgens Syam. Na een helse tocht van meer dan 7 uur klimmen komen we net op tijd voor zonsondergang aan bij het basiskamp. Is dit de hemel? Want we hebben het gevoel dat we onderweg meerdere malen zijn gestorven.
De tentjes ziin dan al lang en breed door de dragers opgezet, die dus met 40 kilo op hun nek eerder dan ons boven zijn. Hierna bereiden zij nog een heerlijke maaltijd voor en rond half 8 gaan we onze tent in. Het wordt dan koud op de berg en de volgende ochtend beginnen we vroeg aan de klim naar de top om de zonsopgang te mogen aanschouwen. Vroeg zei je? In het pikkedonker om 3 uur 's ochtends. De tentjes staan schuin op de berg, wat voor een gebroken nacht zorgt. Bij elkaar opgeteld kom je misschien aan drie goede uren slaap.
De volgende ochtend worden we in het holst van de nacht gewekt voor een licht ontbijt. Daarna zetten we met onze gids Rob koers naar de top van de Rinjani. De hele weg naar de top bestaat uit een mix van losliggend zand en grind waardoor je bij iedere twee passen er één naar onder wegzakt. Davey krijgt het te kwaad onderaan de berg en we pakken ons momentje. Vastberaden gaan we verder, Davey komt in haar element en we klimmen gestaag door en laten het Limburgse stel ver achter ons. Lars heeft last van z'n knie en Bo is ook niet helemaal fit. De wind wordt sterker en daardoor wordt het kouder. Ik ben extreem slecht voorbereidt qua kleding, geen thermokleding, geen bergschoenen, een slechte zaklamp, geen stokken en geen windwerende kleding. Davey is iets beter voorbereidt maar heeft ook geen bergschoenen, stokken en windwerende kleding. Ongelofelijk dat ze je zo naar de top laten gaan. We rusten even uit als Davey het, na ruim een uur stevig door klimmen, even heeft gehad. We schuilen achter een rots voor de wind als er opeens een gedaante ons aankijkt:"There you are", het is onze gids Rob die ons is gaan zoeken. Hoe hij tussen twee stellen met een totaal ander tempo heen en weer pendelt is ongelofelijk, wat een topper!
Ik overtuig Davey ervan dat we in beweging moeten blijven om warm te blijven. Stap voor stap houden we onszelf voor..Stap voor stap. Als de zon opkomt zijn we nog ruim een uur van de top verwijderd. Wat ontzettend prachtig om van die hoogte de zon te zien opkomen, in combinatie met de kracht die het kost beleef je dit wat onbewust maar toch ongelofelijk intens. Ik zeg tegen Davey:"Kijk daar is de top, daar gaan we heen". Op 20 minuten van de top zit Davey er helemaal doorheen, we motiveren elkaar om deze klus af te maken en nu zeker niet stoppen.....We zijn er! We hebben het gehaald, Davey krijgt het te kwaad en ik kan geen pap meer zeggen. We hebben elkaar er doorheen getrokken. We nemen de gebruikelijke kiekjes op de berg en genieten van het adembenemende uitzicht, wat zijn we ongelofelijk hoog. Maar goed dat we dit vannacht niet hebben kunnen zien. We komen onderweg meerdere ervaren hikers tegen die zeggen dat dit het zwaarste is dat ze tot nu toe hebben gedaan. We hebben dit echt zwaar onderschat, maar toch maar even mooi geflikt. Eens maar nooit meer beloven we elkaar. Na 20 minuten komen ook Lars en Bo totaal afgepeigerd op de top aan, mooi om dat moment samen te beleven en bijzonder dat het leven zulke verschillende mensen op zo'n moment bij elkaar brengt.
De afdaling is een geschenk uit de hemel. Door het glijdende grind en zand daal je in rap tempo en gemakkelijk af. Als we die afgrond en de afstand op de heenweg hadden gezien, had dit je mentaal kunnen breken. Ik draai me om:"Dave dit was te gek, maar ook een gekkenhuis!". Teruggekomen in het basiskamp komen we tot rust, maar de verzengende hitte zorgt ervoor dat we al snel niet weten waar we het zoeken moeten.
Door de fysieke ongemakken van Lars en Bo besluiten we een andere route te nemen waarbij we alleen nog 7 uur hoeven af te dalen. 3 uur vandaag en 4 uur morgenochtend. We besluiten zo snel mogelijk naar het koelere gedeelte van de berg af te dalen. Ik, overmoedig geraakt door de snelle afdaling op de top, val ongeveer 5 keer onderuit op de steile klim van dag 1. Ik kom er met een paar flinke schrammen vanaf, wanneer onze gids besluit dat het genoeg is en een paar flinke stokken voor ons pakt om mee verder te dalen. Bij post 3 stoppen we en slaan onze tenten op om te overnachten.
Als het donker wordt maken de dragers en onze gids een heerlijk warm kampvuur, we leren elkaar nog beter kennen doordat we rond het kampvuur mooi in gesprek raken. Nog een paar uur en dan zit onze gezamenlijke tocht erop. Wat intens, wat hels, wat prachtig..We zijn het er nogmaals over eens: Eens maar nooit meer.
De laatste dag staan we om 7 uur op en we dalen gestaag, de pittige stukken wisselen zich weer af met tricky gedeeltes. We komen helemaal in onze flow en genieten echt van het lopen. Beneden aangekomen omhelzen we elkaar blij dat de zware tocht erop zitten, maar ook teruggeworpen in de realiteit dat het mooie avontuur is afgelopen. Nogmaals de hobbelige weg terug in de pick-up-truck, die verschrikkelijk lang aanvoelt.
Pffff, we zijn er. Terug in Rinjani Basecamp. De waardering en het besef van wat we gedaan hebben moet later maar echt tot ons komen. We kunnen nog even snel douchen en daarna worden we gedropt in een haven van Lombok voor onze volgende bestemming: Gili Air.
Met een ticket van één euro worden we op de publieke boot naar Gili gezet. Zoveel betaald en dan zo gevaarlijk de zee opgestuurd worden, garantie tot aan de deur zullen we maar zeggen. Geen zwemvesten, teveel mensen aan boord en een ruige zee doen ons onze adem inhouden. Volgende keer nemen we weer zo'n grote speedboat. Gelukkig heelhuids aangekomen, gaan we genieten van onze vakantie in de vakantie, helemaal tot rust komen op een bounty eiland! We zullen jullie daarom verwennen met heerlijke kiekjes de komende dagen.
Dikke kus,
Davey en Nick
(Dol)fijn Lovina!
Nog een verhaal? Alweer? Yes, daar zijn we weer!
Om half 4 ging vannacht onze wekker en om 4 uur zaten we op de scooter voor een 2,5 uur durende trip naar het noorden van Bali. Lovina Beach zou vandaag de bestemming zijn. Vandaag een nieuw hoogtepunt van onze trip, dolfijnen spotten! De beste tijd om hiervoor het water op te gaan is tussen 7 en 9, vandaar het bizarre tijdstip om te vertrekken. Allebei luchtig gekleed, kwamen we al snel van een hele koude kermis thuis.
We waren al aan de warmte van Bali gewend geraakt, maar om bij het noorden te komen moesten we door de bergen rijden. Het is hier in de nacht ijskoud en na een half uur zaten we letterlijk klappertandend op de scooter. Te lang onderweg om terug te gaan en opgeven zouden wij niet! We wilden koste wat kost dolfijnen zien en voelden aan alles dat dit onze dag moest worden. Het laatste stuk naar Lovina was verschrikkelijk, de laatste afdaling was zo verschrikkelijk steil en vol bochten dat ik pijn in mijn armen had van het knijpen in de remmen. Maargoed, eenmaal vlakbij het strand kwam een man op een scooter ons aanspreken..Of we kwamen om dolfijnen te spotten? Wat aarzelend knikten we ja, we moesten hem maar volgen hij wist wel wat te regelen. Bij het strand aangekomen even een kopje koffie gedaan bij de gelegenheids Warung. De man op de scooter wilde ons voor 10 euro pp meenemen het water op, te moe om te onderhandelen over de prijs stemden we in. Ook vonden we de prijs alleszins redelijk dus wilden we daar niet moeilijk over doen.
Onze bootsman bleek een schot in de roos, hij deed dit al 35 jaar en had een heel andere taktiek dan de andere bootsmannen. Hij bleef kalm ronddobberen waar anderen vol gas gaven naar plekken waar iets te zien leek. Al snel betaalde de taktiek zich uit..Wauw..hele scholen dolfijnen doken op voor onze bootjes. We konden onze ogen niet geloven, zo dichtbij de kust en zo dichtbij ons! Wederom een natuurwonder waar wij getuigen van mochten zijn. Ons mannetje had als verklaring voor het dagelijkse bezoek van de dolfijnen: "I think they just love the people"..Je voelde ook dat de dolfijnen het echt prachtig vonden om tussen de bootjes op te duiken. Het bleek onze geluksdag, ik zag namelijk een stuk verder op zee een hoop beweging en zei: "Daar!". Ons mannetje ging er vol gas op af, hij wist namelijk dat dit een andere dolfijnensoort was. Hadden we net een kleine dolfijnsoort mogen aanschouwen, de dolfijnsoort die we nu zagen was de soort die je kent uit boeken en van tv. Met een hele school sprongen ze boven water en konden we deze fantastische beesten in volle glorie aanschouwen. Adembenemend mooi..Dit doet je alles weer even in perspectief plaatsen. Volgens onze chauffeur hadden we ontzettend veel geluk dat we juist deze soort hadden gezien, op slag waren we de barre tocht door de bergen vergeten en zetten we koers terug naar het strand.
Na een lekker ontbijtje zijn we naar de Gitgit waterval gereden waar ik een lekkere douche heb genomen. Bali barst van de watervallen, maar dit is waarschijnlijk de bekendste. Het viel ons daarom mee dat er zo weinig toeristen waren en we echt even rustig konden genieten. Ook raakten we even aan de praat met een Javaan, die speciaal met zijn vriendin naar Bali was gekomen om de waterval te zien. Na een tijdje vraagt hij waar we vandaan komen, uit Nederland antwoorden wij braaf. Ik spreek ook wel een beetje Nederlands zegt hij, zit je op het ene moment Engels met iemand uit een ander land te praten, begint hij daarna vloeiend Nederlands terug te praten. Een bizarre gewaarwording, we zijn er nog steeds verbaast over. Vanuit het koloniale verleden had hij dit geleerd van zijn opa en oma en bijgeschaafd met behulp van toeristen. Heel bijzonder!
Op de terugweg zouden we langs Munduk gaan om daar de rijstvelden te bewonderen. Op de berg, waar het diezelfde ochtend steenkoud was hebben we met uitzicht op het meer een heerlijke lunch gehad. Van de rijstvelden was niet veel over, aangezien deze net geplukt waren. Het kon onze dag echter niet breken, wij hadden op de open zee dolfijnen gezien!
Compleet gebroken van de reis, kwamen we terug in Ubud waar we gezellig hebben gegeten met David en Cynthia en een paar drankjes gedaan, zij waren namelijk ook toevallig in Ubud! Rond 11 uur vielen we bijna in slaap en hebben we afscheid genomen. David nodigde ons uit om snel een weekendje naar Madrid te komen en dat hebben we dan ook plechtig beloofd. De reis wordt met de dag mooier.
De volgende ochtend uitgecheckt en naar ons nieuwe onderkomen in Ubud verhuist, een kilometer verderop, met uitzicht op een rijstveld, wat een mooi plekje weer. Vandaag zou onze 'chilldag' worden. We hebben alle straatjes en marktjes van Ubud bezocht en onze kleren gewassen, dat was hard nodig! In de avond hebben we in een achterafstraatje heerlijk sushi gegeten (TripAdvisor is een waar geschenk, je komt op plekjes waar je anders niet eens over zou nadenken). Goede karaf rode wijn genuttigd en vervolgens nog wat drankjes gedaan in een feestterrein. Daarna bij het raken van het kussen in slaap gevallen.
We hadden nog één ding dat we echt graag wilden zien op Bali en waar we rustig de tijd voor wilden nemen: De Tegalalang rijstterassen. Na heerlijk uitgeslapen te hebben en rustig ontbijt tot ons te hebben genomen, zijn we naar dit mooie plekje toegereden. Een paar dagen eerder hadden we op de scooter al een mooie en stille toegang gevonden. De rijstvelden zijn prachtig om doorheen te lopen en een technisch menselijk wonder, hoe de irregatie hier is geregeld is verbluffend. Het hele rijstveld doet zelf het werk en zorgt door een ingenieus systeem voor toevoer van water door het hele terras. We hebben hier een mooie wandeling van anderhalf uur gemaakt en zijn toen terug naar Ubud gegaan. Onze laatste avond hier. Lekker in een sfeervol Italiaans restaurantje wat gerechten gedeeld en een film gekeken op het terras. Laat op de avond nog een taxi naar Padangbai geregeld voor de volgende ochtend.
Op naar een nieuw explosief avontuur, op naar Lombok..
Tot snel!
Davey en Nick
Olifantastisch!
Lieve volgers,
Even wat vertraging in onze verhalen, gebrek aan internet en inlogproblemen zijn hier de oorzaak. Maar niet getreurd, jullie krijgen nu drie verhalen voor de prijs van één!
...Onze tweede avond in Sanur wilden we even lekker relaxen, lekker eten en op tijd naar bed voor onze reis naar Ubud, Ubud zou de komende dagen onze centraal gelegen uitvalbasis worden voor meerdere uitstapjes! De avond hiervoor waren we al aardig doorgezakt en daarom wilden we even een flinke nachtrust pakken in het heerlijke bedje dat we in het Matahari hotel hadden. We zijn voor de tweede avond op rij een heerlijke pizza gaan halen bij de Italiaan aan het strand, waarom veranderen wat goed is...toch?
Door David en Cynthia (het Spaanse stelletje van de dag ervoor) op het idee gebracht om met Uber te reizen in plaats van de reguliere taxi, dit zou de helft schelen. En inderdaad de chauffeur van Uber bracht ons voor minder dan de helft die andere taxichauffeurs vroegen naar Ubud. Uber is een app waarmee je een particuliere taxi kunt nemen, wisten wij veel ?!
De chauffeurs van Uber zijn echter wel constant op hun hoede, aangezien zij in de meeste plaatsen gehaat worden door de andere taxichauffeurs. We moesten dan ook snel en sneaky instappen, maar we waren onderweg naar onze volgende halte: Ubud! We hadden het geluk met een zeer goed Engels sprekende chauffeur, het gesprek dat volgde ging over religie op Bali en in Nederland. Onze chauffeur was Christen, iets wat we niet eerder gehoord hadden. Toen we hem vertelden dat wij niet gelovig waren snapte hij daar helemaal niets van, hoe kun je nou geen religie hebben? Wie heeft dit dan allemaal gemaakt? Jullie begrijpen het al, een lang gesprek met een open einde..
Aangekomen in Ubud, konden we met de taxi niet bij de kamer komen, teveel verkeer in de drukke winkelstraat en tevens is Uber in Ubud verboden en lopen de chauffeurs daar de kans op boetes die kunnen oplopen tot 5 miljoen rupiah (ongeveer 330 euro), daar moet hij een maand mensen voor rondrijden. We begrepen de boodschap, bedankten de chauffeur en liepen het laatste stuk naar onze kamer.
Het kamertje was schoon, groot en er was een heerlijke douche. Wel net wat buiten het centrum gelegen, maar wel op een prima loopafstand. Tassen neergezet, even uitgerust..en nu? We hebben een Indonesisch rijbewijs, dus gingen we op pad om een motorscootertje op de kop te tikken, wel wat prijzig (50.000 Rupiah/3 euro per dag) maar we gingen ervoor????.
We kwamen wat laat aan in Ubud, maar we besloten laat in de middag toch gelijk naar het, in Ubud gelegen, Monkey Forrest te gaan. Een soort klein open parkje waar je een paar euro entree betaald en waar de aapjes wonen en vrij rondlopen. Je kunt over al trossen bananen kopen en de apen komen vanzelf op je af om een aangereikte banaan uit je hand te pakken. Goed op je spullen letten, want naast bananen houden de apen ook van zonnebrillen, camera's en Iphones. De interactie met die kleine mensjes is prachtig en ook verwacht je niet zo'n mooi park aan de rand van een stad, maar in Indonesië is dat dagelijkse kost, je verwacht niets maar wordt verrast met kleine paradijselijke plekjes.
De volgende ochtend stond er één van de hoofdpunten van onze reis op het programma. Davey keek al weken uit naar een bezoekje aan het olifantenpark in Taro. Ook onze eerste relatief lange reis op de scooter, dus wel even spannend. Onderweg door Davey tot stoppen gemaand om een foto te laten maken bij een fotoshop, weer een erg leuk gesprek met de eigenaar gehad die meerdere projecten in Nederland had gedaan en ons tevens een lunchtentje aanraadde. Een mooie foto gemaakt en de weg weer op..
Het olifantenpark op Bali is erg bekend en door meerdere beroemdheden bezocht. Het is een mooi klein park waar je op olifanten kunt rijden, ze kunt voeden en kunt wassen. Natuurlijk zijn wij ook bekend met hoe er veelal met olifanten wordt omgegaan in zulke parken, we waren er dan ook al snel uit: we wilden de olifanten voeren en wassen. Rijden hoefden we niet en de show hoefden we ook niet te zien, we wilden alleen de dingen doen waar we de olifanten ook echt een plezier mee zouden doen. We kochten meerdere mandjes met lekker fruit waar ze dol op zijn en we hadden geluk bij het wassen, we mocht Padja wassen een jong en klein olifantje van 3,5 jaar oud. Super om zo met zo'n beestje in contact te staan en hem te zien genieten. De ogen van een olifant stralen zoveel emotie uit, het is echt iets dat je voor het leven bij je houdt.
Na het olifantenpark gingen we naar de Hot Springs op de Kintamani berg. We dachten dat we bij een heerlijk plek zouden aankomen aan de rand van een meer waar je een duik kon nemen. Het bleek een oud, vervallen en vies zwembad waar warm water uit de berg naartoe werd gepompt. Deze sloegen wij dus even over..Je kunt niet alles hebben! Op de terugweg naar Ubud reden we langs de Tegalalang rijstvelden, maar het werd al snel donker dus besloten we terug te gaan en later een dagje terug te komen om een wandeling door de rijstvelden te maken.
Moe en voldaan gingen we om 9 uur naar bed, wil je weten waarom? Blijf lezen!
Liefs,
Davey en Nick
Rijles? Koop uw rijbewijs op ons politiebureau!
Goedemorgen allemaal,
De tweede ochtend op de Nusa eilanden is alweer aangebroken en daarmee onze laatste dag op deze vergeten paradijsjes. Gisteren op de motorscooter Nusa Ceningan getoerd, waar we de mooiste plekjes hebben gezien (de foto's staan bij het vorige verhaal).
De familie waarbij we in de bungalows verblijven zijn enorm gastvrij, geven enorm veel tips en bieden aan om met van alles te helpen om het verblijf in Indonesië zo mooi mogelijk te laten zijn. De jongste zoon Padja spreekt redelijk Engels, net als zijn zus en haar vriend. Ze weten ons van alles te vertellen over wat we het beste kunnen doen en hoe dat het makkelijkst geregeld kan worden. Het verblijf bij Lembah Bhurcarya is dan ook echt een dikke 10 waard.
Rond 11 uur springen we weer op de scooter en rijden naar het punt waarvoor we om te beginnen naar de Nusa eilanden kwamen: Het Mangrovebos. Na een rit van ongeveer 40 minuten over de meest verbrokkelde wegen komen we dan eindelijk onder escorte aan bij de kanobootjes die worden gebruikt om door de mangrove te varen. Davey en ik hebben het geluk dat we alleen in een bootje zitten. We worden nog bijna door de harde stroming de open zee opgeduwd, maar onze roeiende gids is net sterk genoeg om dat te voorkomen. Daarna stuurt hij ons vakkundig het bos is. Wauw...De omgeving is adembenemend en de stilte oorverdovend. We vragen ons nog steeds af hoe zo'n prachtig stukje natuur zich ontwikkeld heeft aan de rand van een stukje eiland. Zonder het te beseffen zeggen we een tijd niets en zijn we alleen maar onder de indruk van dit natuurlijke schouwspel. Een absolute aanrader voor iedereen die hier ooit in de buurt is.
Het is ontzettend warm die dag en daarom besluiten we om bij Dream Beach nog even een duik te nemen in het zwembad dat daar op een klif aangelegd is, de zee is namelijk veel te ruig om in te zwemmen. Volgens de locals komt dit doordat er komende nacht een volle maan zal zijn. Eigenlijk zijn april, mei en juni de beste maanden om naar Bali te komen als je puur voor het strand komt.
Die avond hebben we gereserveerd in het populaire eettentje Mama Mia, deze hadden we de avond daarvoor nog overgeslagen vanwege de enorme rij. Vandaag was het rustiger en daarom heerlijk relaxed aan de rand van de zeewier boerderij gegeten en gedronken.
De volgende ochtend stond de bootreis terug naar Bali (Sanur) op het programma. Davey werd wat zeeziek door golvende reis, maar herstelde wonderbaarlijk snel na een heerlijke lunch. We kwamen vervolgens aan bij het hotel dat we via Booking.com op het oog hadden. Alle normale kamers waren vol zei de receptioniste, op Booking.com stond echter dat er nog een kamer vrij was. We mochten wel de Deluxe nemen maar die moest anderhalf keer zoveel kosten. Toen hebben we voor de neus van de receptioniste de kamer via Booking geboekt en onze kamer geclaimd, hahaha. Ze zei dat de normale kamers helaas vol waren, maar dat we zonder bijbetaling een upgrade kregen naar een Deluxe kamer. Tijdens het reizen wordt je steeds vindingrijker :)! De rest van de dag hebben we lekker op het strand gelegen en de in avond hebben we met een stel locals een shisha met cocktails gedaan en rond 23 uur het licht uitgedaan, wat kun je toch een hoop mensen leren kennen met een open mind en houding.
De volgende ochtend had ik om 9 uur met Putu afgesproken. Hij is de vriend van de dochter van de eigenaar van de bungalows (mond vol) waar we sliepen op Lembongan. Zonder rijbewijs ben je als toerist namelijk de l*l op Bali aangezien de politie jaagt op toeristen die ze boetes kunnen geven en in hun eigen zak kunnen stoppen. Tip: Haal een internationaal rijbewijs de volgende keer dat je op reis gaat. Putu kon regelen dat we voorrang zouden krijgen op het politiebureau om een rijbewijs te kopen. Je leest het goed...een rijbewijs kopen! Niets geen les, hier koop je gewoon je rijbewijs. Omgerekend kostte deze grap zo'n 25 euro (probeer daar maar eens een rijles voor te krijgen in NL) en ontlopen we het risico om bekeuringen te krijgen, die kunnen oplopen tot 70 à 80 euro per keer. Zeker de moeite waard dus. Het politiebureau is een ware chaos en het proces stamt uit de prehistorie. Om half 1 kwam ik terug bij het hotel aan, waar Davey, op van de spanning, zat te wachten. Het verkeer rond Denpasar (waar het rijbewijs gehaald moest worden) is namelijk één grote chaos. Maar het rijbewijs is binnen!
De rest van de vrijdag hebben we op het strand gelegen en zijn we even ingedommeld. Daarna bij een simpel tentje gaan lunchen, waar we makkelijk een uur aan de praat raakten met een Spaans stelletje, we hebben ervaringen en ideeën uitgewisseld, super handig voor het vervolg van onze reis. Zojuist telefoonnummers uitgewisseld en afgesproken dat we in Ubud gezellig een avondje uit eten gaan.
We zitten nu lekker aan het zwembad in het hotel en gaan beleven wat deze avond ons weer zal brengen. We missen jullie, maar het avontuur roept ons nog even, tot de volgende blog!
Dikke kus,
Davey en Nick
Lekker zoet en sappig!
Dag allemaal,
Wat leuk dat jullie weer nieuwsgierig zijn?! Jullie worden op de wenken bedient met weer wat heerlijke avonturen..
De dag begint op 14 augustus met heerlijk rustig uitslapen, we zijn de avond daarvoor per taxi naar Sanur gegaan om de uitlaatgassen en de onhygiënische eettentjes van Denpasar te mijden. We wilden graag sushi! Toevallig stopt de taxichauffeur 10 meter na een sushitent nadat we hem vragen ons vlakbij het strand af te zetten. Ondanks het wat prijzige menu twijfelen we geen moment, sushi!!! De meeste verse en zachte sushi ooit krijgen we voorgeschoteld, dit maakte letterlijk onze dag.
De dag begon namelijk prima met wat bezichtigen in Denpasar, het hotel bleek een prima uitvalbasis om even snel de trekpleisters van de hoofdstad langs te gaan. We gingen tussendoor bij het hotel even naar het toilet en besloten af te sluiten met een bezoek aan de vogeltjesmarkt..Het werd een traumatische ervaring. Kippen, konijntjes, muizen, katten, honden en natuurlijk vogels zaten allemaal op elkaar gepropt in kleine kooitjes..We hebben zelfs een gedeprimeerde uil gespot in één van de kooitjes. Hier weer even terug in de realiteit geworpen met het besef dat ondanks de gastvrijheid van de mensen in Indonesië, we hier te maken hebben met een totaal andere cultuur waarin voor dieren geen respect is.
Nadat we uitgecheckt hadden bij het hotel, gingen om ongeveer 12.15 naar Legian. Legian is een dorpje dat overloopt in Kuta. Een van de meest toeristische stranden/steden van Bali .we besloten naar een verborgen appartementencomplex aan de winkelstraat te gaan om daar een kamer te regelen. Het was ongelofelijk, het ene moment sta je op de drukste winkelstraat en het volgende sta je in een tuin met leuke huisjes en een prachtig zwembad dat lijkt op een klein paradijsje. Nadat we waren ingecheckt zijn we lekker naar het strand gegaan om van de zon(sondergang ) te genieten, hier hebben we een heerlijk mango gegeten van Annie. Annie werkt als fruitverkoopster op het strand en we hebben een tijdje met haar zitten praten toen Annie opeens een zinnetje eruit gooide dat ze van andere Nederlanders had geleerd: "lekker zoet en sappig", totaal overrompeld kwamen we niet meer bij van het lachen!
Na een welverdiende douche hebben we traditioneel Indonesisch gegeten aan het strand en hebben we afgesloten bij de Beach Lounge met een paar prima cocktails en een heerlijk shisha. Zowel de shisha als de cocktails stegen langzaam omhoog en dus dropen we af naar ons appartement waar we nog even een stiekeme duik in het zwembad hebben genomen. Daarna hebben we de slechtste nacht tot dan toe gehad, door lekkage na hevige regenval en geblaf van honden dat begon om 6 uur in de ochtend.
We werden enigszins brak, maar meer ontdaan wakker van onze gebroken nacht. Toch wilden we de dag niet aan ons voorbij laten gaan en zijn we op pad gegaan. We hebben een dealtje gemaakt met een taxichauffeur om ons het zuiden Bali te laten zien. We hebben 8 uur van zijn diensten gebruik mogen maken, tegen een bedrag van 350.000 IDR, hetgeen neerkomt op ongeveer 23.50 in euro's. We zijn langs de Uluwatu tempel gegaan waar je een prachtig uitzicht hebt en de apen toeristen beroven om aan hun eten te komen, door eten te geven haalt het personeel namelijk het gestolen goed terug. Na het bezoek aan de tempel snel doorgegaan naar Padang Padang en Nusa Dua. Voor het eerst twee prachtige en relatief rustig stranden oo Bali gezien. Bij het strand van Padang moest je met een trap door een grot afdalen naar het strand en bij Nusa Dua overheerste de kalmte en de rust waar we helemaal in op zijn gegaan. Ter afsluiting hebben we hier een Indonesische ceremonie gezien over het verhaal van Rama & Sita. Het stelde niet veel voor, maar was leuk om een keer gezien te hebben. Totaal gesloopt hebben we afgesloten met een vette hap. Niet goed, maar op dat moment wel even lekker!
Ook deze avond lekker in het zwembad afgesloten, de bar was nog open dus we bestelden nog even een smaakvolle cocktail. Hier raakten we aan de praat met Bruce Johnston uit Nieuw-Zeeland, een wat oudere man die ons al zijn reisverhalen vertelde, super inspirerend!
Voordat we het wisten werden we gewekt door onze telefoon op 16 augustus. Heerlijk geslapen, geen honden en geen lekkage die ons wakker hielden. Om half 8 hebben we onze spullen gepakt en rond 8 uur hebben we een taxi gepakt richting Sanur om de boot naar Lembongan te nemen. De bootreis duurde ongeveer 15 minuten en voordat we het wisten stonden we op een paradijselijk eiland. Weg van alle drukte in Kuta, vonden we hier het Indonesië dat we zochten: niet touristisch, mooi weer en een schitterende omgeving. Na een hutje op een berg te hebben gehuurd voor twee nachten, hebben we een scooter gehuurd en hebben we her naburige eilandje Ceningan volledig verkend, welke via een brug te bereiken is. De foto's vertellen het hele verhaal, kijk en geniet!
Onze oogjes vallen nu dicht, op naar nieuwe avonturen! Tot snel
Liefs,
Davey en Nick
Lang verwacht, nu is het zover!
Goedemorgen vanuit het regenachtige Bali,
Op het moment van schrijven zitten we onder de partytent van het hotel (gisteren een dikke knalfuif hier in het hotel!) te schuilen voor een flinke bui, perfect moment om jullie even op de hoogte te brengen van de eerste dagen..
Op voorhand dachten we dat het eerste deel van de vlucht erg lang zou zijn (13 uur en 20 minuten) en het tweede gedeelte slechts een formaliteit (precies 2 uur). Het voelde echter totaal andersom, het eerste gedeelte vloog voorbij en voordat we het wisten stonden we op de luchthaven van Jakarta. Natuurlijk een totaal andere wereld! Geen röntgenfoto's zoals op Schiphol, maar een simpel ouderwets hokje waar iemand je paspoort aanneemt en bekijkt of je lijkt op de foto in je paspoort, daarna is het een kwestie van de meute volgen en hopen dat iemand de weg weet ?!
Op de volgende vlucht hebben we meer geslapen dan de gehele vlucht daarvoor en als we wakker werden keken we elkaar aan van...Hoe lang nog?
Na nog eens twee uurtjes vliegen landen we dan eindelijk op......BALI!!! We zweten gelijk uit onze hemdjes, maar dat mag de pret niet drukken, Davey kan niet niet stoppen met lachen! De bagage rolt binnen no-time van de band, we lopen de deur van het vliegveld uit en er stort zich een meute van taxichauffeurs op ons..TAKSI? TAKSI?! TAKSI! We negeren ze maar even en halen onze backpacks uit het plastic, wanneer één of andere louche ogende kerel ons een veel te dure taxi probeert aan te smeren. Uiteindelijk vinden we toch een redelijk geprijsde taxi en zijn we onderweg naar het hotel.
Wat een cultuurshock! Complete chaos in Denpasar en hier verblijven wij twee nachten?! Het blijkt maar weer hoe eenvoudig een mens zich aanpast, nu steken we hier de weg over alsof we hier al jaren wonen.
De eerste avond zijn we lekker in het hotel gebleven, hebben we heerlijk gegeten en hebben we een welverdiende goudgele rakker genuttigd ?. We vielen als een blok in slaap rond half 11 en werden rond 10 uur wakker, we waren net op tijd voor het ontbijt, het personeel was al bezig om de boel in te pakken. Vriendelijk als ze zijn, mochten wij toch nog even heerlijk aanschuiven!
Als douche hebben we een heerlijke duik in het zwembad genomen onder een strak blauwe lucht, genieten geblazen! Vervolgens rond 12.30 Denpasar in om binnen 1 dag alle bezienswaardigheden in deze smerige stad mee te pakken. We zijn in de bekendste tempels van de stad geweest en hebben een museum en de vogeltjesmarkt bezocht. Even lekker geluncht in een lokaal tentje, waar we een erg aardig Indonesisch gezin hebben ontmoet. Aan het einde van de dag komen de uitlaatgassen je neusgaten uit en doen je ogen er zeer van. We besloten daarom een taxi te pakken en lekker te gaan eten in Sanur, waar het een stuk rustiger is dan de chaos in de hoofdstad. Waar je overdag doodgeknuppeld wordt met taxi's, zo hebben we in de avond een half uur staan zwaaien langs de kant, alvorens we afdropen terug naar het hotel en de vriendelijke receptioniste voor ons een taxi belde.
In Sanur heerlijk sushi gegeten en als afsluiter een Mojito. Al het wandelen en de indrukken zorgden ervoor dat onze oogjes langzaam dicht vielen, lekker de taxi terug! We raakten gezellig aan de praat met Wajan, de taxichauffeur. We kregen zijn kaartje en hebben afgesproken dat hij ons komende week een dag gaat rondleiden op het eiland.
In het hotel hebben we toen ons kamertje opgezocht, op naar de komende dagen! Wordt vervolgd...
Liefs Davey en Nick
Welkom op mijn Reislog!
Hoi allemaal! Welkom op onze reislog
Dé plaats om op de hoogte te blijven van al onze avonturen en ervaringen tijdens onze eerste verre reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Wij zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter, dat vinden we leuk!
Leuk dat jullie met ons meereizen!
Groetjes,
Davey & Nick