Nog een verhaal? Alweer? Yes, daar zijn we weer!

Om half 4 ging vannacht onze wekker en om 4 uur zaten we op de scooter voor een 2,5 uur durende trip naar het noorden van Bali. Lovina Beach zou vandaag de bestemming zijn. Vandaag een nieuw hoogtepunt van onze trip, dolfijnen spotten! De beste tijd om hiervoor het water op te gaan is tussen 7 en 9, vandaar het bizarre tijdstip om te vertrekken. Allebei luchtig gekleed, kwamen we al snel van een hele koude kermis thuis.

We waren al aan de warmte van Bali gewend geraakt, maar om bij het noorden te komen moesten we door de bergen rijden. Het is hier in de nacht ijskoud en na een half uur zaten we letterlijk klappertandend op de scooter. Te lang onderweg om terug te gaan en opgeven zouden wij niet! We wilden koste wat kost dolfijnen zien en voelden aan alles dat dit onze dag moest worden. Het laatste stuk naar Lovina was verschrikkelijk, de laatste afdaling was zo verschrikkelijk steil en vol bochten dat ik pijn in mijn armen had van het knijpen in de remmen. Maargoed, eenmaal vlakbij het strand kwam een man op een scooter ons aanspreken..Of we kwamen om dolfijnen te spotten? Wat aarzelend knikten we ja, we moesten hem maar volgen hij wist wel wat te regelen. Bij het strand aangekomen even een kopje koffie gedaan bij de gelegenheids Warung. De man op de scooter wilde ons voor 10 euro pp meenemen het water op, te moe om te onderhandelen over de prijs stemden we in. Ook vonden we de prijs alleszins redelijk dus wilden we daar niet moeilijk over doen.

Onze bootsman bleek een schot in de roos, hij deed dit al 35 jaar en had een heel andere taktiek dan de andere bootsmannen. Hij bleef kalm ronddobberen waar anderen vol gas gaven naar plekken waar iets te zien leek. Al snel betaalde de taktiek zich uit..Wauw..hele scholen dolfijnen doken op voor onze bootjes. We konden onze ogen niet geloven, zo dichtbij de kust en zo dichtbij ons! Wederom een natuurwonder waar wij getuigen van mochten zijn. Ons mannetje had als verklaring voor het dagelijkse bezoek van de dolfijnen: "I think they just love the people"..Je voelde ook dat de dolfijnen het echt prachtig vonden om tussen de bootjes op te duiken. Het bleek onze geluksdag, ik zag namelijk een stuk verder op zee een hoop beweging en zei: "Daar!". Ons mannetje ging er vol gas op af, hij wist namelijk dat dit een andere dolfijnensoort was. Hadden we net een kleine dolfijnsoort mogen aanschouwen, de dolfijnsoort die we nu zagen was de soort die je kent uit boeken en van tv. Met een hele school sprongen ze boven water en konden we deze fantastische beesten in volle glorie aanschouwen. Adembenemend mooi..Dit doet je alles weer even in perspectief plaatsen. Volgens onze chauffeur hadden we ontzettend veel geluk dat we juist deze soort hadden gezien, op slag waren we de barre tocht door de bergen vergeten en zetten we koers terug naar het strand.

Na een lekker ontbijtje zijn we naar de Gitgit waterval gereden waar ik een lekkere douche heb genomen. Bali barst van de watervallen, maar dit is waarschijnlijk de bekendste. Het viel ons daarom mee dat er zo weinig toeristen waren en we echt even rustig konden genieten. Ook raakten we even aan de praat met een Javaan, die speciaal met zijn vriendin naar Bali was gekomen om de waterval te zien. Na een tijdje vraagt hij waar we vandaan komen, uit Nederland antwoorden wij braaf. Ik spreek ook wel een beetje Nederlands zegt hij, zit je op het ene moment Engels met iemand uit een ander land te praten, begint hij daarna vloeiend Nederlands terug te praten. Een bizarre gewaarwording, we zijn er nog steeds verbaast over. Vanuit het koloniale verleden had hij dit geleerd van zijn opa en oma en bijgeschaafd met behulp van toeristen. Heel bijzonder!

Op de terugweg zouden we langs Munduk gaan om daar de rijstvelden te bewonderen. Op de berg, waar het diezelfde ochtend steenkoud was hebben we met uitzicht op het meer een heerlijke lunch gehad. Van de rijstvelden was niet veel over, aangezien deze net geplukt waren. Het kon onze dag echter niet breken, wij hadden op de open zee dolfijnen gezien!

Compleet gebroken van de reis, kwamen we terug in Ubud waar we gezellig hebben gegeten met David en Cynthia en een paar drankjes gedaan, zij waren namelijk ook toevallig in Ubud! Rond 11 uur vielen we bijna in slaap en hebben we afscheid genomen. David nodigde ons uit om snel een weekendje naar Madrid te komen en dat hebben we dan ook plechtig beloofd. De reis wordt met de dag mooier.

De volgende ochtend uitgecheckt en naar ons nieuwe onderkomen in Ubud verhuist, een kilometer verderop, met uitzicht op een rijstveld, wat een mooi plekje weer. Vandaag zou onze 'chilldag' worden. We hebben alle straatjes en marktjes van Ubud bezocht en onze kleren gewassen, dat was hard nodig! In de avond hebben we in een achterafstraatje heerlijk sushi gegeten (TripAdvisor is een waar geschenk, je komt op plekjes waar je anders niet eens over zou nadenken). Goede karaf rode wijn genuttigd en vervolgens nog wat drankjes gedaan in een feestterrein. Daarna bij het raken van het kussen in slaap gevallen.

We hadden nog één ding dat we echt graag wilden zien op Bali en waar we rustig de tijd voor wilden nemen: De Tegalalang rijstterassen. Na heerlijk uitgeslapen te hebben en rustig ontbijt tot ons te hebben genomen, zijn we naar dit mooie plekje toegereden. Een paar dagen eerder hadden we op de scooter al een mooie en stille toegang gevonden. De rijstvelden zijn prachtig om doorheen te lopen en een technisch menselijk wonder, hoe de irregatie hier is geregeld is verbluffend. Het hele rijstveld doet zelf het werk en zorgt door een ingenieus systeem voor toevoer van water door het hele terras. We hebben hier een mooie wandeling van anderhalf uur gemaakt en zijn toen terug naar Ubud gegaan. Onze laatste avond hier. Lekker in een sfeervol Italiaans restaurantje wat gerechten gedeeld en een film gekeken op het terras. Laat op de avond nog een taxi naar Padangbai geregeld voor de volgende ochtend.

Op naar een nieuw explosief avontuur, op naar Lombok..

Tot snel!

Davey en Nick